به گزارش «اخبار خودرو»،اتوبوس‌سازان داخلی در چند سال گذشته با توجه به قطع روابط خود و دشواری‌های تامین قطعات مورد نیاز برای تولید این خودروها، توان تولید داخل را به شدت از دست دادند. این صنعت که همواره مورد کم‌لطفی‌های مسئولان بوده است، این بار مجبور به رویارویی با مشکلات تحریم‌ها شد. همین موضوع در این سال‌ها باعث شد تا نیاز ناوگان اتوبوسرانی تشدید شده و واردات به عنوان تنها راهکار نجات این ناوگان، شناخته شود. گرچه قرار بود حمایت از تولید داخل در اولویت قرار بگیرد اما ناوگان اتوبوسرانی کشور به دلیل سروکار داشتن با جان مردم، موضوعی نیست که در انتظار راه‌حل‌های طولانی‌مدت بماند.
تولید 300 دستگاه اتوبوس در 6 ماه
تولید اتوبوس در کشور به‌رغم نیاز شدید ناوگان، طی سال‌های اخیر به شدت کاهش یافته و تولیدکنندگان این بخش با مشکلات بسیاری همراه شده‌اند. تولید در این بخش با گذر زمان و رویارویی با مشکلات داخلی و خارجی به کمترین میزان خود طی دهه‌های اخیر رسیده است و می‌توان گفت تولید در این خودروسازان به ویژه در بخش خصوصی متوقف شده است. براساس آمارهای منتشر شده از سوی وزارت صمت اتوبوس‌سازان داخلی طی 6 ماه نخست تنها موفق به تولید 333 دستگاه از مسافری‌های سنگین شدند. این در حالی است که در کشور به گفته معاون وزیر راه و شهرسازی 4هزار و 200 دستگاه اتوبوس فرسوده وجود دارد که هر چه سریع‌تر باید مورد نوسازی قرار گیرند.
حل مشکلات اتوبوس‌سازان با حمایت‌های دولتی
در موارد اینچنینی به طور معمول تیر پیکان گلایه‌ها، عدم حمایت‌های دولت را نشانه می‌گیرد و نبود حمایت از سوی دولت و تسهیلات کافی در بخش‌های تولیدی همواره به عنوان عامل اصلی شکست این صنایع محسوب می‌شود. اما سوال اینجاست که با توجه به خروج شرکای خارجی این خودروسازان آیا حمایت دولت مشکلات این بخش را حل خواهد کرد. به نظر نمی‌رسد در شرایطی که خودروسازان توان واردات CKD و قطعات مورد نیاز تولید اتوبوس‌ها را از کشورهای مبدا ندارند، حمایت‌های دولتی از این تولیدکنندگان راهگشای مشکلات آن‌ها باشد. در گام نخست شاید تولیدکنندگان باید بتوانند روابط خود را با شرکای خارجی خود از سر بگیرند تا دوباره تولید در این خودروسازان به جریان بیفتد. با این حال سایه تحریم‌ها بر سر این صنعت اجازه همکاری دوباره به خودروسازان داخلی و خارجی را نمی‌دهد و دست آن‌ها را برای از سرگیری فعالیت با شرکای خارجی بسته است. اما بر کسی پوشیده نیست که در این سال‌ها، اتوبوس‌سازان داخلی این امکان را داشتند که با ثبت تقاضا از سوی سازمان‌ها و ارگان‌های مربوطه، تولید اتوبوس را اندکی رونق ببخشند و چاره‌ای برای واردات و به تبع آن تولید اتوبوس در کشور بیندیشند.
افزایش داخلی‌سازی؛ راهگشای تولید اتوبوس‌ها
یکی از مهم‌ترین راهکارهایی که تولیدکنندگان داخلی و حتی اتوبوس‌سازان می‌توانستند طی این سال‌ها به آن اکتفا کنند، افزایش تولید داخل بود. همکاری با قطعه‌سازان داخلی می‌توانستند در مقایسه با شرکای خارجی، دوام بیشتری داشته باشد و توان تولید اتوبوس‌سازان کشور را افزایش دهد.
کاهش وابستگی خودروسازان داخلی به شرکت‌های خارجی، با توجه به تجربه دوباره تحریم‌ها، در هر سطحی می‌تواند راهگشای خوبی برای رونق تولید این صنعت باشد.
در سال‌های برجام زمینه توسعه هــــــمکاری خودروسازان و قطعه‌سازان فراهم بود و اتوبوس‌سازان نیز این فضا را در اختیار داشـــــتند که بدون هیچ‌گونه تحدید و تحریمی، سطح داخلی‌سازی خود را بالا ببرند تا با قطع همکاری شرکت‌های خارجی، توان تولید را به یک باره از دست ندهند.
